Verlaten Roos vond moeder na 55 jaar: Ze nam haar geheim mee het graf in

Waarom wilde ze mij niet? Die vraag krijgt Roos van Rheenen nooit meer beantwoord. Ze was pas 3 jaar toen haar moeder Jopie de Haas vertrok. Toen Roos haar na 55 jaar vond in Canada was ze al overleden. Ze had er kinderen en kleinkinderen. "Ik ben heel boos en verdrietig, ik wilde haar levend vinden."

'Zwarte Jopie' was een prostituee op de Wallen. Ze werd zwanger van een klant en liet haar zes weken oude baby Roos achter bij een barvrouw. Drie jaar later verdween Jopie. Bij de politie werd ze opgegeven als vermist. Het vermoeden was toen al dat ze Nederland had verlaten.

Roos groeide op bij de barvrouw en haar man, maar bleef haar echte moeder zoeken. "Sinds er internet is in Nederland tikte ik elke dag haar naam in." Pas eind vorig jaar had de politie succes. Ze vertelden Roos dat haar moeder mogelijk was gevonden in Canada. Overleden.

Zusjes en broertje
"Toen ik het nieuws hoorde van de politie had ik nog geen bevestiging. Ik wilde de overlijdensakte zien. Ik vond wel een overlijdensadvertentie van Johanna Dehaas. Daar stond een telefoonnummer bij en dat heb ik gebeld. De vrouw die ik sprak, bleek mijn zusje te zijn."

Twee halfzusjes en een halfbroertje heeft Roos. Zij hadden pas net van hun vader gehoord dat hun moeder ook kinderen had in Nederland. "Mijn zusje wou dat nooit geloven. Toen kwam daar ineens een Roosje uit Amsterdam op de proppen met het hele verhaal. Dat was voor haar toch een zure appel."

Alleen dezelfde moeder
Toch was Roos meer dan welkom in Canada. Half januari kreeg ze een visa en vertrok ze om haar familie te ontmoeten. "Dat was heel emotioneel. Mijn jongste zusje en broertje lijken sprekend op mij", vertelt Roos. Ze wil graag een band met ze, en voelt zelf dat ze die ook heeft.

"Maar we hebben elkaar natuurlijk nooit gezien. We hebben geen verleden met elkaar. Alleen dezelfde moeder. De tijd zal het leren. Ik ben van plan terug te gaan en zij komen naar Nederland. Ik heb nu dagelijks contact met ze. Ik kan niet in hun hart kijken, maar ik hoop uit de grond van mijn hart dat dat blijft."

De zusjes en het broertje van Roos hebben zelf ook kinderen. "Voor de kleinkinderen was hun oma heilig. Mijn moeder was kennelijk heel goed voor ze. Maar waarom dan niet voor mij? Dat zal altijd een vraag blijven waar ik nooit antwoord op krijg."

Hoe fijn ze het ook vindt om nu een familie te hebben, de woede en het verdriet blijven. "Mijn moeder heeft haar geheim mee het graf in genomen. Ik heb het ziekenhuis gezien waar ze is overleden, de plek waar haar as is uitgestrooid, maar het blijft onwerkelijk."

Vader niet bekend
Geëmotioneerd zegt ze: "Ik zal me nooit kunnen voorstellen waarom ze haar kind achterliet en is weggegaan en daar nieuwe kinderen heeft gekregen. Daar heb ik het toch heel moeilijk mee."

Ook haar vader kent Roos niet. Toen ze in 2008 via Tros Vermist naar haar moeder zocht, melden vier mannen zich. "Zij wilden geen DNA afstaan. Ik snap ook wel dat ze een nieuw leven hebben met een vrouw en kinderen die daar misschien geen begrip voor hebben

"Nee, ik zal nooit weten wie de beste man is. Hoerenlopen doen ze allemaal, maar er is niet één man die er vooruit komt. Dat geeft ook niet. Mijn stiefvader was heel lief. Hij was mijn echte vader", zegt Roos.

Wil geen hulp
De politie sluit nu de verdwijningszaak, maar voor Roos is er geen afsluiting. Hulp met haar verdriet wil ze niet. "Al die instanties zijn leuk en aardig, maar er is geen enkele hulpverlener die zo lang naar zijn moeder heeft gezocht als ik en mijn gevoelens zal begrijpen. Ze kunnen me niet helpen."

En dus doet Roos dat zelf. "Dat zal moeten. Je draait niet zomaar de knop om, maar ik heb wel een fantastisch leven. Een hele lieve man die hard werkt. Mijn dieren zijn mijn lust en mijn leven, dat zijn mijn kinderen. Ik heb nu mijn zusjes en mijn broertje. Ik kan nu eindelijk zeggen: ik heb familie."